Zawsze było planem Szatana by odwrócić myśli ludu od Jezusa na człowieka, a przez to zniszczyć osobistą odpowiedzialność. Nie powiódł się zamiar Szatana przy kuszeniu Syna Boga. Gdy podszedł do upadłego człowieka, miał większe powodzenie. Doktryna Chrystianizmu upadła. Papieże i księża arogancko zajęli wysokie stanowiska i nauczali lud by spoglądał na nich, co do wybaczenia ich grzechów, zamiast na Chrystusa. Biblia była trzymana daleko od nich, po to aby ukryć prawdy, które ich potępiają.
Lud był całkowicie zwiedziony. Uczono go, że papieże i księża są reprezentantami Chrystusa, gdy w rzeczywistości byli przedstawicielami Szatana; a gdy kłaniali się przed nimi, czcili Szatana. Lud domagał się Biblii; ale księża uważali za niebezpieczne pozwolić im posiadać słowo Boga, by sami czytali, aby nie byli oświeceni i ich grzechy obnażone. Lud uczono patrzeć na tych zwodzicieli, przyjmując każde słowo od nich, jako pochodzące z ust Boga. Zawładnęli umysłami, które jedynie Bóg miał prawo trzymać. Jeśli ktoś odważył się iść za własnymi przekonaniami, ta sama nienawiść jaką Szatan i Żydzi objawiali przeciwko Jezusowi, rozpalała się przeciwko nim, a ci, którzy mieli władzę, pragnęli ich krwi. Pokazano mi czas, w którym Szatan szczególnie tryumfował. Mnóstwo Chrystian było zabijanych w straszliwy sposób za to, że chcieli zachować czystość swej religii.
Biblia była znienawidzona i dokładano starań, by usunąć ze świata cenne słowo Boga. Pod groźbą śmierci Biblia była zakazana do czytania, a wszystkie odpisy świętej Księgi palono. Jednak widziałam, że Bóg miał swoje słowo pod szczególną opieką. Chronił je. W różnych okresach istniało tylko kilka kopii Biblii, jednak Bóg nie dał zginąć swemu słowu. A w dniach ostatecznych, kopie Biblii miały być tak rozpowszechniane, aby mogła ją posiąść każda rodzina. Widziałam, że gdy istniało jedynie kilka kopii Biblii, była ona cenna i pocieszająca dla prześladowanych naśladowców Jezusa. Czytano ją w największej tajemnicy, a ci, którzy dostępowali tego wysokiego przywileju, odczuwali, że rozmawiają z Bogiem, z jego Synem Jezusem i z jego uczniami. Lecz błogosławiony przywilej wielu kosztował życie. Jeśli zostali wykryci, byli brani od czytania świętego Słowa, na szafot, na stos lub do lochu, by ginęli śmiercią głodową.
Szatan nie mógł przeszkodzić planowi zbawienia. Jezus został ukrzyżowany i powstał trzeciego dnia. Powiedział swym aniołom, że nawet ukrzyżowanie i zmartwychwstanie wykorzysta na swą korzyść. Skłonny był do przyjęcia że ci, którzy wyznawali wiarę w Jezusa, będą wierzyć że żydowskie ofiary i dary ustały wraz ze śmiercią Chrystusa, byleby móc ich pchnąć dalej i spowodować, aby uwierzyli, iż wraz ze śmiercią Jezusa przestało także istnieć prawo dziesięciu przykazań.
Widziałam, że wielu chętnie uległo temu pomysłowi Szatana. Całe niebo było poruszone oburzeniem, widząc, jak depcze się święte prawo Boga. Jezus i cały niebiański zastęp byli obeznani z naturą prawa Boga; wiedzieli, że Bóg ani go nie zmienił, ani nie zniósł. Beznadziejny stan człowieka wywołał w niebie największy smutek i skłonił Jezusa do oddania siebie na śmierć za przestępców świętego prawa Boga. Gdyby jego prawo można było znieść, to człowiek mógłby zostać wybawiony bez śmierci Jezusa. Śmierć Chrystusa nie zniszczyła prawa jego Ojca; lecz wywyższyła i uhonorowała go, wzmacniając posłuszeństwo wobec jego wszystkich świętych nakazów. Gdyby zbór został czysty i nieugięty, Szatan nie mógłby ich zwieść i doprowadzić do podeptania prawa Boga. Przez ten zuchwały plan, Szatan uderza bezpośrednio w fundament rządu Boga w niebie i na ziemi. Przez swój bunt został wypędzony z nieba. Po zbuntowaniu się, w celu ratowania siebie, chciał, aby Bóg zmienił swoje prawo; jednak w obecności wszystkich zastępów anielskich, Bóg powiedział mu, że jego prawo jest niezmienne. Szatan wie, że jeśli zdoła nakłonić innych do przestępowania prawa Boga, to jest ich pewny; bowiem każdy przestępca jego prawa musi umrzeć.
Szatan postanowił pójść jeszcze dalej. Powiedział swoim aniołom, że niektórzy będa tak zazdrośni o prawo Boga, że nie będą mogli dać się złapać w tę pułapkę; że dziesięcioro przykazań jest tak prostych, że wielu będzie wierzyć, iż nadal obowiązują; zatem musi postarać się, aby sfałszować czwarte przykazanie, ukazujące żywego Boga. Doprowadził swoich przedstawicieli do próby zmiany Sabatu, jedynego przykazania z dziesięciu, wskazującego prawdziwego Boga, stworzyciela niebios i ziemi. Szatan ukazał im chwalebne zmartwychwstanie Jezusa i powiedział, że przez jego wzbudzenie w pierwszym dniu tygodnia, zmienił Sabat z siódmego na pierwszy dzień tygodnia. W taki sposób Szatan wykorzystał zmartwychwstanie dla swego celu. On i jego aniołowie cieszyli się, że błędy przygotowane przez nich, tak dobrze zostały przyjęte przez wyznających przyjaciół Chrystusa. To, co jednych napełniało religijna grozą, było przyjmowane przez innych. Różne błędy byłyby akceptowane i gorliwie bronione. Wola Boga, tak jasno objawiona w jego słowie, była zakryta błędem i tradycją, które nauczano jako przykazania Boga. Pomimo, że te o pomstę wołające zwiedzenie będzie tolerowane aż do drugiego przyjścia Jezusa, to jednak Bóg przez cały ten czas błędu i zwiedzenia, nie został pozostawiony bez świadka. Wśród ciemności i prześladowania zboru, zawsze istniali szczerzy i wierni świadkowie, zachowujący wszystkie przykazania Boga.
Widziałam, że aniołowie byli napełnieni zdumieniem, widząc cierpienia i śmierć Króla chwały. Widziałam także, że nie było to dla nich żadnym cudem, że Pan życia i chwały, który całe niebo napełnił radością i chwałą, zerwał więzy śmierci i wyszedł ze swego więzienia jako tryumfujący zwycięzca. Jeśli więc któreś z tych wydarzeń miałoby być upamiętnione jako dzień odpoczywania, to jest to dzień ukrzyżowania. Jednak widziałam, że żadne z tych wydarzeń nie było przeznaczone by zmienić lub znieść prawo Bog; lecz daje najmocniejszy dowód jego niezmienności.
Oba te ważne wydarzenia mają swe pomniki. Przez uczestnictwo w wieczerzy Pana, przez łamanie chleba i owocu wina, zwiastujemy śmierć Pana aż do przyjścia. Przez zachowanie tej pamiątki, sceny jego cierpień i śmierci są odświeżane w naszych umysłach. Zmartwychwstanie Chrystusa jest upamiętnione przez nasze pogrzebanie z nim przez zanurzenie, a następnie powstanie z wodnego grobu, na podobieństwo jego zmartwychwstania, by żyć w nowości życia.
Pokazano mi, że prawo Boga będzie trwać mocno na zawsze i istnieć na nowej ziemi przez całą wieczność. Przy stwarzaniu, gdy zakładane były fundamenty ziemi, synowie Boga z podziwem spoglądali na dzieło Stwórcy i cały niebiański zastęp wykrzykiwał z radości. To własnie wtedy został założony fundament pod Sabat. Na koniec sześciu dni stwarzania, Bóg odpoczął w dzień siódmy od wszelkiego dzieła, które uczynił; i pobłogosławił Bóg dzień siódmy i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego dzieła swego. Sabat został ustanowiony jeszcze przed upadkiem w Edenie i był przestrzegany przez Adama i Ewę i cały niebiański zastęp. Bóg odpoczął dnia siódmego i pobłogosławił go oraz poświęcił; i widziałam, że Sabat nigdy nie zostanie zniesiony; lecz odkupieni święci i cały anielski zastęp, będą przestrzegali go na cześć wielkiego Stwórcy przez całą wieczność.
Kierują do 2 List do Tesaloniczan rozdział 2; Księga Daniela rozdział 7
Udają się 19. Śmierć, a nie Wieczne Życie w Mękach
Szczyt strony
Zawartość
Udają się www.earlysda.com